Feyenoord 5 - 3 FC Sion

Dat zal de Feyenoorders en hun aanhang een zorg zijn. Voor het eerst sinds het seizoen 1980-'81 overleeft - zoals voetballers dat noemen - de roodwitte club de winter op internationaal niveau. De kwartfinales in het Europa-Cuptoernooi voor bekerwinnaars worden pas in maart gespeeld. Dus vierden spelers en supporters nadat Feyenoord-doelman De Goey een strafschop had gestopt en zijn Zwitserse collega Lehmann van Sion niet, in de stromende regen feest in de Kuip.

Binnen raamde penningmeester Van den Herik de financiële winst van het bereiken van de volgende ronde op ongeveer 800.000 gulden. En dat geld kan Feyenoord goed gebruiken. Van den Herik sprak dan ook van “de eerste echte meevaller voor deze penningmeester”.

In de euforie durfde niemand de Feyenoorders na afloop openlijk als angsthazen te betitelen. De ploeg speelt dit seizoen consequent met vijf verdedigers, Scholten en Heus als backs, Fräser en De Wolf als centrale mandekkers en captain Metgod als libero. Daardoor ontbreekt er een middenvelder die vlak achter de centrumspits is geposteerd. Soms duikt op die plek Witschge, Bosz of Fräser op, maar meestal staat de Roemeen Damaschin moederziel alleen in de punt van de aanval alleen voor.

Ook gisteravond wilde trainer Wim Jansen daar geen verandering in brengen om zodoende een beslissing te forceren. Hij verklaarde dat door te stellen dat hij “geen onverantwoorde risico's” neemt. “Eén doelpunt tegen en het is over en sluiten.” Ook aanvoerder John Metgod wuifde alle kritiek op de behoudende taktiek van Feyenoord weg. “Snap je dat dan niet? Die Zwitsers loeren 120 minuten lang op een beetje ruimte om toe te kunnen slaan. Als we dan met inschuivende backs en libero spelen gaan we misschien grandioos voor gaas.”

In de optiek van Jansen was de wissel die hij in de rust doorvoerde, ook begrijpelijk. Hij bracht Uli van Gobbel voor Marian Damaschin in. Van Gobbel is geen spits. Maar hij is wel een doordouwer, die in zijn eentje ten strijde trekt tegen drie, vier of desnoods vijf tegenstanders. En Van Gobbel bracht in de tweede helft leven in de brouwerij. Het publiek "zoemde' massaal zijn naam als hij aan de bal was. Hij drong een paar keer dapper door de Zwitserse muur van verdedigers heen, maar succes bleef uit. Van Gobbel voldeed echter veel beter dan Damaschin. De aanvaller is slechts goed bruikbaar als er ploeggenoten bij hem in de buurt staan. Alleen kan Damaschin weinig uitrichten. Daarvoor mist hij de agressie en snelheid.

De Roemeen zal echter moeten accepteren dat er met name in thuiswedstrijden weinig eer voor hem valt te behalen. Dan moet Feyenoord namelijk meestal het spel maken en dat kan het met het huidige systeem niet. In uitwedstrijden wanneer de Rotterdammers meer ruimte krijgen liggen de zaken anders. Dat is goed aan de resultaten in de competitie te zien. In de eigen Kuip scoorde Feyenoord in zes wedstrijden maar één keer meer dan één doelpunt, twee tegen SVV Dordrecht '90. Buitenshuis maakte de ploeg al tweemaal vier treffers (FC Den Haag en Willem II) en eenmaal drie (RKC). Wim Jansen zegt best wel eens over een ander, aanvallender spelsysteem na te denken. “Maar”, stelde hij grijnzend, “daar heb ik dan misschien ook wel andere type spelers voor nodig.”