Feyenoord 1 - 0 Hapoel Petach Tikva

Cup Winners Cup | 1992-09-17 | Stadion De Kuip

Feyenoord Petach Tikva
1. Ed de Goey 1. Jean-Luc Ettori
2. Henk Fräser 2. Roger Mendy
3. Ulrich van Gobbel 3. Luc Sonor
4. John Metgod 4. Patrick Valery
5. Ruud Heus 🟨🔻 84' 5. Emmanuel Petit
6. Peter Bosz 6. Claude Puel
7. Arnold Scholten 7. Rui Barros ⚽
10. Rob Witschge ⚽ 8. Marcel Dib
8. Gaston Taument 9. Jerome Gnako🔻 77'
9. Jozsef Kiprich 10. Yousouf Fofana🔻 71'
11. Regi Blinker 11. George Weah ⚽
12. Marian Damaschin 🔼 84'⚽ 12. Lilian Thuram 🔼 77'
13. Gerald Passi 🔼 71'

Hoogtepunten:

89': ⚽ 1-0 Jozsef Kiprich


Op het eerste gezicht is er sinds afgelopen seizoen weinig veranderd bij Feyenoord. Een jaar geleden wonnen de Rotterdammers hun eerste Europese thuiswedstrijd met slechts 1-0 van Partizan Tirana uit Albanië en gisteravond versloegen ze door een wel heel late goal met dezelfde karige score Hapoel Petach Tikva uit Israel.

Toch heeft het nieuwe technische duo in De Kuip, Willem van Hanegem en Geert Meijer, zich ten doel gesteld Feyenoord meer te laten scoren. In de competitie lukt dat tot nu toe wel aardig. Na vijf wedstrijden heeft Feyenoord een doelsaldo van dertien vóór en twee tegen, terwijl de cijfers verleden jaar in dezelfde fase 5-1 bedroegen. Deze duidelijke toename in treffers is toe te schrijven aan een paar wonderbaarlijke invalbeurten van de Hongaarse joker Kiprich en een stel gulle tegenstanders - FC Twente en Fortuna - die na het eerste tegendoelpunt de deur in hun achterhoede ineens wagenwijd openzetten.

Het structurele verschil in de produktiviteit moet echter moet voornamelijk van Henk Fräser gaan komen. De vroegere partner van John de Wolf in Feyenoords granieten verdedigingsblok is een soort rol zoals Bergkamp die bij Ajax heeft toebedeeld. Hij moet voortdurend voor, achter en naast de Rotterdamse aanvallers in het strafschopgebied van de vijand opduiken. Van Hanegem is sinds zijn tijd bij FC Utrecht heel gecharmeerd van Fräser. Hij is van mening dat de speler veel meer in zijn mars heeft dan verdedigen. Fräser wil dat zelf graag geloven en is dan ook zonder enige tegenzin naar het middenveld opgeschoven.

Fräser voerde gisteravond één gedeelte van zijn nieuwe takenpakket bijna perfect uit. Hij zorgde er steeds voor dat hij daar in de buurt van het Hapoel-doel stond waar hij moest staan. Het andere deel van zijn werk ging echter mis. Fräser scoorde namelijk niet. Hij kreeg vooral in het eerste half uur zijn kansen, maar schoot naast, over of nam met een actie te lang de tijd. De 26-jarige middenvelder ging zich op den duur aan zijn prestaties ergeren en werd er met de minuut mistroostiger van.

Volgens Van Hanegem wilde Fräser te graag. En dan gaat het juist mis. Van Hanegem vindt dat Fräser de kritiek van de omgeving te veel aantrekt. Maar zo zit Fräser in elkaar. Hij is een gevoelige jongen hoewel hij gisteravond laat stoer beweerde lak aan de opmerkingen te hebben. Hij heeft echter voor het Nederlands elftal bedankt omdat hij zich de keren dat hij voor de Oranje-selectie was uitgenodigd niet op zijn gemak had gevoeld. Een paar doelpunten zouden nu wonderen voor Fräser kunnen doen.

Met de gemiste kansen van Fräser is verklaard waarom Feyenoord, vorig seizoen halve finalist, niet met duidelijke cijfers van de Europa-Cupdebutant uit Israel won. Tegen opponenten die massaal verdedigen wordt het naarmate het eerste doelpunt uitblijft nu eenmaal steeds moeilijker de muur "te slopen'. Hapoel kreeg ruim een kwartier voor tijd zelfs een hele goede kans op voorsprong te komen. Na een schot van de doorgebroken Nir Levin werd de bal echter door de attente Feyenoord-doelman Ed de Goey gestopt.

Fräser mag zeker niet alleen de schuld van de moeizame avond in De Kuip in zijn voeten krijgen geschoven. Vrijwel alle Feyenoorders speelden in een te laag tempo en bewogen niet genoeg. Dat gold zeker ook voor Joszef Kiprich die negentig minuten lang weinig goeds liet zien. De topscorer van de eredivisie kreeg tegen Hapoel als centrumspits de voorkeur boven Mike Obiku. Van Hanegem had onlangs al vol cynisme gewaarschuwd voor het feit dat Kiprich beter tot zijn recht komt als invaller. Gisteravond legde de trainer uit dat hij die opmerking toen wel degelijk heel serieus had bedoeld.

Kiprich is op z'n best in een systeem met twee aanvallers. Daarom is hij in de Hongaarse nationale ploeg waarvoor hij al 55 interlands speelde één van de belangrijkste spelers. Het vergaat Kiprich beduidend minder goed als centrale spits tussen twee buitenspelers. Hij is geen bijzondere kopper en heeft ook niet de capaciteiten om op een heel klein gebied uit de voeten te kunnen. Hij heeft ruimte nodig. Daarom was het gunstig dat in de slotfase van de tweede helft invaller Obiku naast Kiprich kwam te staan en de aandacht van hem afleidde. De Hongaar kon zich zodoende af en toe laten terugzakken. Prompt maakte hij drie minuten voor tijd toch nog het winnende doelpunt.

 

Het blijft echter behelpen met de spitspositie bij Feyenoord. De Nigeriaan Obiku, gekocht van een Cypriotische club voor naar schatting 800.000 gulden, is ook de oplossing niet. Hij is statisch en mist bovendien taktisch inzicht. Hij is ongeveer van het niveau van zijn voorganger Marian Damaschin. Hij zal af en toe een nuttig goaltje meepikken, maar meer ook niet. De afgedankte Damaschin is er overigens niet in geslaagd een nieuwe werkgever te vinden en keert binnen een week terug naar zijn geboorteland Roemenië. Zodoende krijgt Feyenoord geen cent terug van de 400.000 gulden die het een jaar geleden voor de spits betaalde. En aangezien er geen geld is om bijvoorbeeld de werkloze Hans Gillhaus, wél een klassespits, aan te trekken is het voor de Rotterdammers te hopen dat Henk Fräser snel gaat scoren.